تأثیر باور به خودکارآمدی و نگرش کارآفرینی با قصد کارآفرینی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه زابل

بنا بر ادبیات کارآفرینی، قصد کارآفرینی نقش تأثیرگذاری در رفتار کارآفرینی دارد. بدین‌جهت شناسایی عامل‏های مؤثر بر آن دارای اهمیت بسیاری است. در این راستا، هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه‏ی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی دانشجویان با میانجیگری نگرش کارآفرینی آنان بود. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و در سال تحصیلی 1392-1393 در دانشگاه زابل انجام گرفت. جامعه‏ی آماری این پژوهش همه‏ی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته‏های کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه بود (2000=N). حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران، 145 نفر تعیین شد که نمونه‏ها به روش تصادفی ساده گزینش شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه بود که روایی ظاهری آن توسط تنی چند از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و اعضای هیات علمی دانشگاه تهران مورد بررسی و تایید قرار گرفت. پایایی ابزار اندازه‌گیری نیز با استفاده از آلفای ترتیبی و پایایی ترکیبی اندازه گیری شد (906/0- 702/0= α و 904/0- 801/0= CR). داده‏های به دست آمده از ابزار اندازه گیری، با معادله‏های ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی و با استفاده از نرم‌افزار آماری Smart PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتیجه‏ی پژوهش نشان داد که باور به خودکارآمدی با قصد کارآفرینی دانشجویان دارای رابطه‏ی معنی‏دار مثبتی بوده و به طور مستقیم بر آن اثر می‌گذارد؛ همچنین نقش میانجیگری نگرش کارآفرینی در رابطه‏ی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی تائید شد.